Kiedy przychodzi czas podjęcia decyzji, że nasze dziecko idzie do żłobka, analizujemy potencjalny wybór, biorąc pod uwagę wiele czynników. Czy zwracamy również uwagę na jakość przestrzeni, w której nasze dziecko będzie spędzać czas każdego dnia?
tekst JUSTYNA SZADKOWSKA
Architekturę dla dzieci warto traktować ze szczególną uwagą. Powinna ona wspierać rozwój dzieci, pobudzać do bycia kreatywnym, rozwijać indywidualność i wrażliwość na otaczający świat. Dawać możliwość zdefiniowania własnego terytorium. Bardzo ważna jest również dla małego odbiorcy odpowiednia skala architektury, gwarantująca przyjazną atmosferę i dająca poczucie bezpieczeństwa. Projektanci podczas pracy niestety często wpadają w pułapkę zbytniej dosłowności. Tymczasem obiekty dla dzieci nie muszą charakteryzować się agresywną kolorystyką, kiczem, miniaturyzacją, infantylizacją czy oczywistymi odniesieniami do świata bajek i zabawek.
Żłobek w Sarreguemines (Francja) zaprojektowany przez Paula le Querneca i Michela Grasso powstał w dzielnicy przemysłowej. Architekci chcieli stworzyć budynek dający przede wszystkim komfort i poczucie bezpieczeństwa dzieciom i ich rodzicom. Drugim zadaniem, jakie sobie postawili, było opracowanie dwóch skali w budynku – tej dla dzieci, która jest najważniejsza, oraz tej dla dorosłych. Trzecim zadaniem było zaprojektowanie budynku tak, aby mimo swojej obszernej kubatury stanowił bryłę przyjazną w odbiorze.
Żłobek w Sarreguemines (Francja) zaprojektowany przez Paula le Querneca i Michela Grasso.
Organiczna forma architektoniczna nawiązuje do budowy komórki. Miękkie i opływowe kształty otaczają dzieci, chroniąc je i dając im poczucie bezpieczeństwa. Żłobek znajduje się w centrum działki, otoczony jest ogrodem. Charakterystyczne wejście zaprasza nas bezpośrednio do wnętrza budynku. Wchodzimy do centralnie ulokowanego przeszklonego patio, wokół którego znajdują się sale dla dzieci. Centryczny układ eliminuje niepotrzebne korytarze, pozwala na wgląd do wszystkich pomieszczeń. Taki układ wzmacnia poczucie bezpieczeństwa. Każda z sal otwiera się na bambusowy ogród otoczony falującym murem. We wnętrzach architekci zastosowali sufity na dwóch wysokościach, w salach dla dzieci na minimalnej 2 m 10 cm – w ten sposób stworzyli przestrzeń w skali dostosowanej do percepcji dzieci. Część sufitów płynnie przechodzi na wysokość 4 m 20 cm, co pozwoliło doświetlić wnętrza naturalnym światłem.
Żłobek w Sarreguemines (Francja) zaprojektowany przez Paula le Querneca i Michela Grasso.
Kolejny przykładowy żłobek Nuno Nono w Walencji został zaprojektowany przez architektów z pracowni Girod Anton Arquitectos. Hiszpanie postanowili stworzyć przestrzeń, która nie ograniczy dziecięcej wyobraźni. Na samym początku pracy uświadomili sobie, że nie mają możliwości, na jakie pozwala wyobraźnia małego dziecka. Dlatego postanowili uciec od rzeczywistości i wnętrz zdefiniowanych, pełnych informacji. W praktyce postanowili stworzyć wewnętrzny świat, przyjazny maluchom, kreując przestrzeń, która da miejsce dziecięcej wyobraźni. Zaprojektowali miejsce o niezdefiniowanej geometrii, płynne, abstrakcyjne, bez kantów.
Żłobek w Walencji (Hiszpania). Projekt pracowni Girod+Snton Arquitectos.
Architekci tym projektem oferują świat różnorodnych tekstur, przyjaznych kształtów, zmieniających się kolorów, gry światła i cieni. Żłobek jest miejscem, w którym jest ważne, jak światło słoneczne od wschodu do zachodu zmienia i koloruje przestrzeń. Ściany budynku wchodzą w interakcję z otoczeniem, „reagują” na zmiany pór dnia czy pogody. W ten sposób architekci zwracają się w kierunku natury. Większość miejskich budynków jest nafaszerowanych instalacjami, sztucznym oświetleniem, panelami akustycznymi co powoduje, że przestajemy być świadomi, co dzieje się w otaczającym nas świecie.
Nuno Nono ma być platformą oferującą możliwości, nie definiującą a stymulującą dziecięcą wyobraźnię. W istocie najważniejsza jest tu zabawa i aktywność dzieci, a budynek stanowi dla nich tło.
Żłobek w Walencji (Hiszpania). Projekt pracowni Girod+Snton Arquitectos.